„Tutejsi” to moja opowieść o mieszkańcach pogranicza Polski, Białorusi i Ukrainy, których po II wojnie światowej podzieliła granica. Elementy dawnej, wspólnej kultury, języka i tożsamości nadal są widoczne w życiu mieszkańców Polesia Zachodniego. Projekt opowiada o regionie, który częściowo znam z dzieciństwa. Granica, a właściwie ludzie po jej drugiej stronie od zawsze mnie inspirowali. Z okien szkolnej biblioteki widziałem poruszające się na Białorusi auta. Podczas spacerów nad rzekę Bug obserwowałem białoruskich i ukraińskich pograniczników. Chociaż mieszkałem przy granicy, dopiero w wieku piętnastu lat ją przekroczyłem i po wielogodzinnej podróży zobaczyłem swoje rodzinne miasto z perspektywy wschodu. „Tutejsi” to dla mnie próba przedstawienia światu mieszkańców moich rodzinnych stron.

Wernisaż wystawy “TUTEJSI” odbył się 7 marca 2014 roku w Bibliotece Publicznej we Włodawie. Tytuł wystawy nawiązuje do spisu powszechnego z 1921 roku kiedy to większość mieszkańców tych terenów na pytanie o tożsamość narodową odpowiadało “TUTEJSI”.

Fotografie z cyklu “TUTEJSI” spotkały się z uznaniem w konkursach Grand Press Photo 2014 (reportaż), DOC DEBUTS 2014 oraz Sony World Photography Awards , gdzie Mateusz zdobył pierwszą nagrodę w kategorii krajowej! Gratulujemy!

Mój projekt „Dzielnico szm21/pracownia” dotyczy jednej z kamienic mieszczącej się w poznańskiej dzielnicy Jeżyce. W jej piwnicy, w której kiedyś działał zakład fotograficzny, uruchomiłam miejsce otwartych spotkań, wydarzeń i warsztatów. We współpracy z dziećmi i młodzieżą, mieszkańcami i miłośnikami Jeżyc zajęliśmy się odkrywaniem miejsca, badaniem jego sposobu istnienia oraz dzielnicą jako przestrzenią społeczną. W ramach działań pracowni organizowałam liczne spotkania i warsztaty. Pracownię odwiedziła m.in. Bożena Szroeder z pokazem bajek, jakie stworzyli młodzi twórcy z Ośrodka Pogranicze. Odbyło się też spotkanie dla animatorów, artystów i mieszkańców Jeżyc. Zaproszona do współpracy Grupa Concrit przygotowała pokaz inspirowany rozmowami z mieszkańcami żyjącymi wokół pracowni. Grupa zbierała przykłady codziennych rytuałów mieszkańców, które wypełniły przestrzeń performance’u. W ten sposób powstała historia miejsca zbudowana z indywidualnych historii podwórka przy kamienicy. Ponadto w wyniku działań wokół pracowni powstał pomysł wyremontowania pobliskiego kiosku, który stał się przyczółkiem dla naszych kolejnych działań. Udało się nam nawiązać współpracę ze Spółdzielczą Grupą Bankową, z Generatorem Malta – z którym współtworzyliśmy “kioskowe” akcje. Dzięki sąsiedzkiej życzliwości i współpracy możliwe było zorganizowanie warsztatów sportowych z Akademią Kreatywnego Futbolu, koncertów (dziękujemy za wsparcie Republiki Rytmu, KOKS-u) i ciekawych spotkań z mieszkańcami dzielnicy Jeżyce.

By śledzić bieżące wydarzenia, zapraszamy na fanpage projektu Dzielnico !

plakat dzielnico proj. Antonia i Antoni Sznejweis

Media o projekcie:

>>>Poznań nasze miasto 1
>>>Poznań nasze miasto 2
>>>Radio Merkury

Zrealizowałam projekt interdyscyplinarny, w którym fotografia posłużyła za narzędzie interwencji socjalnej. Idea zasadniczo opierała się, podobnie jak program „1 na 1. Mistrz i Uczeń”, na indywidualnej relacji mentora i jego podopiecznego. Do udziału w przedsięwzięciu zaprosiłam dwie grupy odbiorców – dzieci zagrożone wykluczeniem społecznym, mieszkające w różnych częściach Krakowa oraz fotografów, w tym amatorów. Dzięki zaangażowaniu, współpracy i pomocy krakowskich organizacji pracujących z dziećmi zagrożonymi wykluczeniem społecznym (Centrum Profilaktyki i Edukacji Społecznej PARASOL, Fundacji Teatru Ludowego, Stowarzyszeniu SIEMACHA) udało mi się zebrać pokaźną grupę uczestników. W projekt zaangażowało się 20 fotografów wolontariuszy oraz 24 podopiecznych tych organizacji. Najważniejsza część projektu opierała się na spotkaniach uczniów i mistrzów, wspólnych warsztatach oraz indywidualnych sesjach i plenerach, na które fotografowie umawiali się z dziećmi. Podsumowaniem ich współpracy była wystawa zdjęć, którą zaprezentowaliśmy na placu Szczepańskim w Krakowie. Zdjęcia portretowały miejsca, które dzieci lubią, gdzie przebywają, gdzie się bawią, gdzie spędzają czas. Chciałam, by krakowianie zobaczyli swoje miasto oczami tych dzieci. Chciałam łamać stereotypy dotyczące tak niektórych dzielnic, jak i ich mieszkańców.

Posłuchaj rozmowy z Zofią Bisiak i Marią Dworak w radiu RMF Classic.

Odwiedź stronę projektu>>>

Odwiedź fanpage>>>

Więcej o otwarciu wystawy>>>

projekt graficzny: Karolina Grzywnowicz

„Chwasty” to mój pierwszy projekt o roślinach. Roślinach, które są zapisem historii społecznej i politycznej. Po II wojnie światowej z terenów Bieszczad, Beskidu Niskiego i Sądeckiego, Pogórza Przemyskiego i Roztocza deportowano ok. 620 tysięcy osób w trakcie dwóch akcji przesiedleńczych. Dziś w tych miejscach nie ma żadnego widocznego śladu ludzkiej obecności. Tereny te podlegają procesowi naturalnej sukcesji przyrodniczej. Po wysiedlonych wsiach pozostała sieć dróg, teraz często prowadzących donikąd, a gdzieniegdzie zachował się tarasowy układ pół z pojedynczymi drzewami owocowymi, które rosły na miedzach wyznaczając granice własnościowe. Jednak roślin, które świadczą o obecności ludzi w tych miejscach, jest dużo więcej. Ich znajomość pomaga odnaleźć wysiedlone wsie, może posłużyć do odtworzenia ich topografii, a także stanowi klucz do zrozumienia tej przestrzeni. Pierwszą częścią mojego projektu jest strona internetowa zawierająca informacje o tych roślinach, mapę wysiedlonych miejscowości oraz wskazówki dające możliwość samodzielnego ich odkrywania. Kolejnym elementem będzie instalacja z roślin: kwitnąca łąka składająca się głównie z chwastów polnych. Łąka na wystawę zostanie przewieziona z jednej z wysiedlonych miejscowości.

ZOBACZ STRONĘ PROJEKTU>>>

Karolina dwukrotnie prezentowała swój projekt w Bunkrze Sztuki w Krakowie - w ramach cyklu “bio flow” etnobotanika Marka Styczyńskiego oraz na naukowo-artystycznej konferencji pt. “Znikanie. jak zaprezentować sens zjawiska, które bezpowrotnie minęło?”. Więcej szczegółów>>>

Mój film dokumentalny opowiada o Aldonie Plewińskiej –młodej dziewczynie ze Śląska, o mocnym charakterze i ironicznym spojrzeniu na rzeczywistość. Aldona jest niepełnosprawna – urodziła się bez rąk i nogi. Pomimo tego próbuje zrealizować swoje marzenie o karierze fotomodelki. Chciałem zrealizować film o silnej kobiecie. To właśnie mocna osobowość i czasem zadziorny charakter najbardziej zainteresowały mnie w Aldonie. Razem z ekipą filmową: operatorką Beatą Rakoczy i montażystą Kacprem Majewskim, staraliśmy się na pierwszy plan wyciągnąć jej wewnętrzną energię i charakter. W swoim dokumencie chciałem pokazać osobę niepełnosprawną w inny sposób niż zwykle widzimy to w kinie czy telewizji – gdzie takie osoby z reguły pokazane są tylko przez pryzmat ich inności i jako bezbronne ofiary. Mam nadzieję, że w moim filmie udało mi się pokazać, że Aldona jest przede wszystkim silną dziewczyną i że to ona rozdaje karty.

Film “Aldona” pokazywany był m.in. na pokazie filmów Doc Next Network na festiwalu 11 Planete +Doc Film Festival, 33. Koszalińskim Festiwalu Debiutów Filmowych MŁODZI i FILM, XV Festiwalu Filmów Polskich w Los Angeles oraz na 60. Ogólnopolskim Konkursie Filmów Niezależnych OKFA, gdzie zdobył nagrodę Grand Prix w kategorii kino niezależne. Gratulujemy!

Stworzyłam cykl 14 fotografii, na których utrwaliłam znikający bezpowrotnie klimat nastawni i posterunków dróżniczych. Zdjęcia nie przedstawiają sylwetek osób tam pracujących, jednak wciąż stanowią pewnego rodzaju reportaż o ludziach. To, w jaki sposób dróżnicy organizują i przysposabiają swoją przestrzeń, jest ich znakiem, symbolem indywidualnego spojrzenia na życie i miejsce pracy. W każdym zdjęciu można dostrzec zderzenie technicznej infrastruktury kolei z pełnym ciepła życiem kolejarskim. Wernisaż mojej wystawy odbył się w poczekalni dworca PKP w Krotoszynie. Wybrana na wystawę przestrzeń na co dzień pozostaje pusta.

Definicje designu rozpadają się, role projektantów przemieszczają się, nie wytrzymują napięcia związanego z oczekiwaniami świata komercyjnego.  Projektanci przenoszą swoje działania na inne terytoria – związane do tej pory ze sztuką czy  obszarami nauk socjologicznych i politycznych. W ramach projektu wziąłem udział w wielu różnych wydarzeniach; wcielałem się w różne role – artysty, (podczas wystawy “Is It Art Or Is It Just”, kuratorowanej przez Romualda Demidenko), nauczyciela (prowadzącego warsztaty z Formy Otwartej podczas 26-ego Biennale w Brnie), czy wreszcie uczestnika wystaw grupy Design Displacement Group w Holandii w Amsterdamie. Wszyscy zauważyliśmy, że nasza praca przekracza, a czasami całkowicie omija pole uznawane powszechnie za projektowanie graficzne. Dlatego wraz z kilkunastoma projektantami, naukowcami, i  badaczami postanowiliśmy zaangażować się w pracę grupy DDG – stworzyć przestrzeń otwartą na wzajemne dyskusje. Otwartą i czujną na wszelkie działania które mogą doprowadzić do zmiany definicji i postrzegania projektowania w przyszłości. W najbliższym czasie planujemy przeprowadzenie kilku wydarzeń na bieżąco opisywanych na stronie www.designdisplacementgroup.com. Praca video która podsumowuje mój stosunek do tego, co obecnie dzieje się w obszarze designu reprezentuje film video: The Displacement. Pokazywany był na wystawie w De ServiceGarage w Amsterdamie. Obecnie wraz z grupą DDG przygotowujemy działania w centrum Warszawy towarzyszące konferencji ManifestFest 2014.

THE DISPLACEMENT from noviki.net on Vimeo.

Mój projekt był propozycją przeprowadzenia warsztatów sztuki opowiadania dla osób starszych. Chciałam nie tyle uczyć, co wywołać w nich tę umiejętność, w którą są wyposażeni, odwołując się do naturalnej i oczywistej potrzeby – potrzeby opowiedzenia własnego życia, a przez narrację – czynienia go ważnym i sensownym. Uczestnikami mojego projektu byli seniorzy – słuchacze Uniwersytetu Trzeciego Wieku przy Bielańskim Ośrodku Kultury, dla których zorganizowałam sześć warsztatów ze sztuki opowiadania, które poprowadziła Małgorzata Litwinowicz ze Stowarzyszenia „Studnia O”. Podczas zajęć poznawali historie z różnych kultur, robili proste ćwiczenia z głosem i obecnością, a także przyglądali się samej strukturze opowieści. Celem warsztatów było danie uczestnikom możliwości doświadczenia przyjemności, jaka płynie z opowiadania, oraz wyposażenie ich w historie, które będą opowiadali tam, gdzie uznają to za stosowne. Zwieńczeniem projektu był wieczór opowieści – widowisko narracyjne, do udziału w którym uczestnicy zaprosili swoją rodzinę i przyjaciół.

Czytaj więcej>>>

Moje działanie to odsłona trwającego od trzech lat projektu „PLATERØWKA” (związanego z podwórkiem i kamienicami przy ul. Emilii Plater w Szczecinie), który współtworzę wraz z zaproszonymi artystami, animatorami i mieszkańcami wspólnoty mieszkaniowej, w której sama mieszkam od 2011 r. Głównym założeniem było podjęcie z grupą mieszkańców wspólnej próby określenia naszego miejsca na tle krajobrazu dzielnicy i jego historii. Zimą zainicjowałam m.in. wspólne ubieranie podwórkowej lipy jako choinki (>>>film) i performance japońskiego kolektywu twórczego OLTA (>>>film). W ramach wspólnych działań powstał film dokumentujący rozmowy z wybraną grupą mieszkańców (>>>film), performance site specific (OLTA), piosenka-wiersz wykorzystująca wypowiedzi mieszkańców Platerøwki (autor WPP/Wojciech Brożek, >>>posłuchaj), autorski gobelin (autor Ada Krawczak) i 26 unikatowych prac plastycznych wykonanych przez mieszkańców na jednakowych plastrach drewna. Wszystkie działania skupiały się wokół lipy rosnącej w podwórzu głównym Platerøwki, która stała się ona naszym axis mundi – środkiem świata, który aktualnie wspólnie zamieszkujemy. W ciągu sześciu miesięcy trwania projektu drzewo było pretekstem do wspólnych spotkań, refleksji i pracy twórczej; do podjęcia próby określenia miejsca, z którym każdy z nas się utożsamia.

W piątek 28 lutego 2014 r. odbyła się prezentacja podsumowująca zimowy projekt Platerøwki realizowany w ramach programu „1/1 Mistrz i Uczeń”. Zobacz>>>

Z wielką radością informujemy, że Natalia Szostak dostała Nagrodę Artystyczną za rok 2013 od prezydenta Miasta Szczecin. Nagroda została jej przyznana między innymi za prowadzenie projektu “Platerøwka” który realizowała w ramach programu “1/1 Mistrz i Uczeń” pod opieką Janusza Byszewskiego.

Przeczytaj więcej o projekcie Natalii Szostak>>>

Odwiedź fanpage PLATERØWKI>>>

Media o Platerøwce: